Trrrach

Jak na kobietę przystało miałam swój ideał mężczyzny, jakieś wyobrażenie o związku jaki chciała bym z takim facetem tworzyć, zbiór cech idealnych, zbiór cech absolutnie nie do zaakceptowania. I tak sobie siedziałam i myślałam jak to będzie, pięknie, wspaniale, sielankowo, tak, jak powinno być.

A potem przyszło "trrrach". Coś Cię trafia do kogoś, kto tym ideałem zupełnie nie jest. Jest człowiekiem, który ma wady, jak każdy inny. Który ma wady, o których wydawało Ci się nie do zaakceptowania. A to jedno głupie (a może nie takie głupie) "trrrach" - zmienia wszystko.

Jak bardzo przez to "trrrach" można poznać swoje zupełnie inne oblicze, takie, o którego istnieniu sami nie mieliśmy pojęcia. A potem z tego "trrrach", zostaje coś więcej. Nagle aktywuje się nasze serce. I każe nam pracować na jak najlepsze rezultaty.

Gdyby ktoś mi jakieś dwa lata temu powiedział, że będę akceptować rzeczy, które teraz akceptuję, to parsknęła bym śmiechem i pewnie przy okazji mógł by zostać opluty w skutek tego parsknięcia. Teraz mam wszystko czego nigdy nie chciałam mieć. Mój związek, jest ucieleśnieniem wszystkich moich obaw, wszystkich rzeczy, nad którymi zastanawiałam się jak inne kobiety to znoszą. A teraz już wiem jak. Odpowiednio mocne "trrrach", pomaga zaakceptować wiele i dostosować się do pewnych rzeczy, na które nie mamy wpływu.

Mam wszystko czego nigdy nie chciałam mieć, a jestem bajecznie szczęśliwa. Musiałam zaakceptować wady, które wydawały mi się nie do zaakceptowania, ale w ramionach człowieka, który jest posiadaczem tych wad jest to moje jedno jedyne, miejsce na świecie, gdzie jest właśnie tak, jak powinno być. Musiałam włożyć o wiele więcej pracy (nie tylko ja z resztą bo pracują obie strony), niż się spodziewałam, że trzeba będzie włożyć, ale warto było.

Miłość na Facebooku

Czy to miłość, czy tylko wszechobecny plastik? Sztuczne paznokcie, sztuczne rzęsy, doczepione włosy, napompowane usta i silikonowy biust. Mięśnie hodowane ma odżywkach, za ciasne spodnie. A to wszystko uchwycone telefonem, w odbiciu lustra w windzie. Opisane miłosnym wyznaniem. Albo informacją, ze właśnie idziemy na randkę.

Potem wpis na tablicy: 'kocham Cię', koniecznie zakończony dwukropkiem i gwiazdką. Na urodziny publiczne życzenia, żeby nasza miłość tak trwała, żebyś miał cierpliwość do mnie. Zdjęcie kwiatów od niego, zdjęcie sushi jedzonego z nim. Wypad w góry z nią. Znowu 'kocham Cię dwukropek gwiazdka' na tablicy.

To jest piękne, kiedy dwoje ludzi się kocha. Kiedy idąc widzisz parę, która się trzyma za ręce, kiedy siedzą na ławce w parku i patrzą się sobie w oczy. Kiedy widzisz jego w kolejce jak kupuje tampony i czekoladę. Małe gesty, ale prawdziwe i zachwycające. Nimi najlepiej wyraża się miłość, idąc  za rękę i pokazując, ze to jest moja wybranka, kobieta, z która mamy wspólne plany, mężczyzna, z którym chcę iść przez życie.

Swoje szczescie trzeba dzielic ze sobą. W swoim małym intymny świecie. Jeśli chcesz, żeby wszyscy usłyszeli, jak bardzo kochasz tą kobietę, to wykrzycz to pod jej oknem. A jeżeli chcesz powiedzieć jej kocham, to włóż jej pod poduszkę karteczkę, na której to napiszesz. Jecie wspólną kolację? Nie przerywajcie jej, żeby zrobic zdjęcie sałatce i pokazać wszystkim bliższym i dalszym znajomym, ze oto macie randkę. Cieszcie się chwila, która jest tylko dla Was, chyba o to chodzi w randkach. Twórzcie swoją przestrzeń, szanując siebie i ludzi wokół. Nie każdy chce uczestniczyć w wymianach czułości. Chcecie wrzucić wspólne zdjęcie z wesela, na którym byliście? Zróbcie to, pokażcie, ze jesteście piękni i zakochani, ale jeśli już chcecie tą miłość ubrać w wyznania, zróbcie to tylko między sobą. Stworzcie przestrzeń, która jest tylko Wasza i w niej wyznawajcie sobie miłość.

Hipokryzja to kobieta cd.

Jak wiadomo każdy mężczyzna ma w sobie pierwiastek kobiecy. I tak, panom, hipokryzja nie jest obca.Więc dzisiaj rozliczę mężczyzn z ich hipokryzji.

Hipokryzja 1:
Musisz być piękna.

a) Tak, wymagacie od swoich partnerek często nienagannego wyglądu, mają one być w końcu Waszą ozdobą. Tylko, że równocześnie rozliczacie z każdej złotówki wydanej na fryzjera, kosmetyczkę, nowe buty (są potrzebne nawet jeśli w szafie jest już 30 par).

b) Nie pomagacie w obowiązkach domowych i kobieta zwyczajnie nie ma czasu i siły, żeby zająć się sobą po całym dniu zajmowania się dziećmi, domem i nie rzadko również Wami.

Hipokryzja 2:
Zmieniłaś się.

Będąc w długotrwałym związku zmiany są normalne, jeżeli ktoś się nie zmienił ani trochę na przestrzeni kilku lat, to jest to trochę dziwne. Częstym zarzutem w stronę kobiet jest to, że się rozleniwiły, zrezygnowały z czegoś tam, co robiły wcześniej. Jednak one często rezygnują z tego nie dla Was, a przez Was. Bo nie potraficie w tym uczestniczyć razem z nią, nie fizycznie, będąc tam gdzie ona i robiąc to co ona, ale nie potraficie z zainteresowaniem wysłuchać co robiła, a nierzadko sami podcinacie skrzydła. Jak? Np. wyśmiewając się z tego, że chodzi na fitness, bo: "fitness... phi, proszę Cię, co to jest, machasz trochę rękami i trochę nogami i Ty to nazywasz, że ćwiczyłaś?", skoro skutecznie zabierasz takimi słowami komuś radość z tego co robi, to skąd Twoje zdziwienie, że ten ktoś przestał to robić?

Poza tym sami też stajecie się często takimi małymi (albo i całkiem sporymi) leniuchami. Też z pewnych rzeczy rezygnujecie, czasami na poczet innych, a czasami na poczet posiedzenia na kanapie.

Hipokryzja 3:
Zdrada.

Tutaj sprawa jest prosta, jeśli Ty zdradziłeś, to wszystko jest w porządku, bo przecież nie dostawałeś w domu tego czego potrzebowałeś, Twoja kobieta stała się mniej atrakcyjna, wykazuje mniej inicjatywy, stała się bierna, więc sama jest sobie winna. Ale jeśli Twoja kobieta zdradziła, to dlatego, że jest suką, nie dlatego, że może zabrakło jej czułości, zainteresowania, wysłuchania... nie ona jest suką.

Hipokryzja 4:
Okazywanie zainteresowania.

Masz piękną kobietę, za którą oglądają się wszyscy inni faceci na ulicy? Zastanów się, czy nie jest tak że w domu nie interesujesz się nią za bardzo, za to, gdy gdzieś wychodzicie chodzisz dumny jak paw, ostatencyjnie ją całujesz i przytulasz, żeby wszyscy widzieli.A przecież w domu to jest ta sama kobieta, czy nie zasługuje na czułość również wtedy kiedy jesteście sami i nikt nie widzi?

Hipokryzja 5:
Kiedy jesteście sobą?

Akurat ta nie jest straszna, ale zawsze mnie zastanawiało, kiedy jesteście sobą? Przy swojej kobiecie jesteście takimi misiami, do przytulania, kulturalnie się wyrażacie, ale w męskim towarzystwie Wasze maniery gdzieś znikają, stajecie się takim mniej lub bardziej, ale jednak grubiańskim, męskim towarzystwem. Wobec tego, kiedy jesteście prawdziwi?

Uzbierało by się tego jeszcze sporo, tych żonatych, którzy wychodząc na imprezę ściągają obrączkę, tych, którzy podrywają na pieniądze i samochód, a potem dziwią się, że kobieta poleciała nie na niego, a na jego majątek, tych którzy mają problem, kiedy raz na jakiś czas wyjdziesz z koleżanką, ale sami co wieczór wychodzą z kumplami. I oczywiście, nie wszyscy tacy są, ale jednak są.

Nie chcę księcia

Książę jest przystojny i wszystkie księżniczki go pragną. Tylko oprócz prztstojnosci to książę niewiele ma do zaoferowania. Przyjemnie się na niego patrzy, problem w tym, że on sam też kocha na siebie patrzeć, poza tym zabiega o niego wiele dobrze urodzonych panien, więc pan książę nie musi nic robić żeby zdobyć damę swojego serca.  Podarki dla damy kupuje czerpiąc ze skarbca rodziców. Do jego obowiązków należy odpowiednia prezencja, więc czas spędza głównie na nadwornej siłowni i u nadwornego barbera oraz fryzjera. Ma on też swych kompanów, którzy wiernie towarzyszą mu w powyższych czynnościach, bo książę nie może się nudzić. Cała ta lista sprawia, że książęta raczej pozostawiam księżniczkom, w swoim towarzystwie będzie im najlepiej, kto wie, może nawet będą żyć długo i szczęśliwie. No ale jeśli nie książę to kto?

Może paź. Paź jest miły i uczynny. Będzie na każde Twoje zawołanie, w końcu od tego jest. To znów świetna partia dla księżniczek. Ogólnie to jest z niższej warstwy, więc jest przeszczęśliwy, że może przebywać w towarzystwie tak zacnej osoby. Nigdy nie podważy Twojego zdania, bo dobrze wie, ze może go to kosztować stratę stanowiska. Jest poczciwy i prostoduszny i nawet nie zauważy, że za bardzo wykorzystujesz tą jego prostoduszność. Będzie dozgonnie wdzięczny za każdy Twój gest dobroci względem niego. Paź to dobry chłopak, ale czasami sama dobroć to za mało.

Przyśpiewki mówią o królewnach, które pokochały grajka, może właśnie grajek był by najlepszy. Grajek jest przystojny i czarujący. Potrafi sprawić, że nawet zwykła chłopka czuje się w jego towarzystwie jak dama. Problem z nim jest taki, że on pojawia się i znika. Podróżuje po innych królestwach śpiewając i grając i właśnie - zabawiając chłopki, damy, a nawet uwodząc piękne księżniczki. Podsumowując grajka, jest on idealną partią jeżeli szukasz chwili zapomnienia i możesz być pewna, ze ta chwilą będzie wspaniała i na długo zostanie w Twoich wspomnieniach.

Każda dama powinna mieć swojego rycerza, a rycerz damę swojego serca. Rycerz jest honorowy, damę kocha i szanuje, jest jej wierny i oddany. Niestety jego praca wymaga ciągłej gotowości do pójścia w bój w obronie królestwa. Dama wtedy z utęsknieniem musi na niego czekać, może być jednak pewna, że gdy już wróci, to wynagrodzi jej czas, kiedy musiała na niego czekać. Poza tym, za honor wybranki swojego serca rycerz jest gotowy oddać życie, więc biada temu, kto powie złe słowo na jej temat. Zalety: jest mężny i odważny, kocha bezgranicznie. Wady:często i długo go nie ma, możesz niechcący trafić na żołdaka w zbroi, żołdak od rycerza różni się tym, że wyruszając w bój szybko zapomina, ze zostawił czekającą damę i zaczyna życie hulaszczy.

Na koniec zostawiłam króla. Król jest roztropny i odpowiedzialny,w końcu na jego głowie jest całe królestwo. Królowa jest nie tylko królową jego królestwa, ale i jego serca, dlatego też ceni on sobie jej mądrość i mimo tego że to on podejmuje decyzje, ona jest jego najbardziej zaufanym doradcom i zawsze bierze on pod uwagę jej zdanie. Nawet jeśli kiedyś był księciem, to już dawno wyrósł z księciowania, bo sytuacja wymagała tego, żeby zmężnieć i zacząć podejmować decyzje. Jednak to musi być dobry i mądry król, bo wśród królów trafiają się źli tyrani, a na tych trzeba uważać. Poza tym sama też musisz udźwignąć rolę królowej, by żyć długo i szczęśliwe.

Hipokryzja to kobieta

Każdy z nas ma swoje małe hipokryzje, czasami nie zdajemy sobie z nich sprawy, czasami wiemy o nich, ale nie chcemy się do nich przyznać. Pewnie wynika to z naszej natury, która jest zbyt skomplikowana na to, żeby czarne zawsze było czarne, a białe zawsze białe. Nasze hipokryzje często są do siebie bardzo podobne, powtarzają jeden schemat.

Hipokryzja damska 1:
"Co się tak gapisz na inne baby".

Jedne z nas to gapienie akceptują i rozumieją, inne nie. I nie potępiam tych, które nie rozumieją i nie akceptują, bo sama przez długi czas też nie akceptowałam, ale... no właśnie pojawia się "ale". Jeżeli on za każdym razem, jak obejrzy się za inną kobietą dostaje po głowie, to zastanówmy się, czy nam nie należy się czasami to samo? Czy nie oglądamy się za innymi mężczyznami? Jeżeli odpowiedź brzmi "nie", to dobrze, ale jeśli sama robisz to, czego zabraniasz swojemu mężczyźnie, czy to nie jest właśnie hipokryzja?

Hipokryzja 2:
"Żadnych gołych panienek gibiących się na rurkach".

Własnie: "żadnych gołych panienek gibiących się na rurkach! Ale wiesz co Kochanie, nic nie planuj dla mnie na dzień kobiet, bo idę z dziewczynami na pokaz chippendales'ów, ale będzie zabawa, już się nie mogę doczekać". Cóż... powiem tylko tyle, że nie chciała bym być w skórze faceta, który oświadcza swojej kobiecie, że na dzień chłopaka idzie do klubu gogo.

Hipokryzja 3:
"Kochanie ten kaloryfer, to Ci się coś zapowietrzył"

Skoro kaloryfer zapowietrzony, to trzeba go odpowietrzyć, wprowadzić zdrową dietę i siłownię, najlepiej samej pójść i kupić mu karnet, no i koniec z piwkiem wieczorem. Niech idzie i niech o siebie zadba, bo już patrzeć na niego nie można. Gdyby tak odwrócić sytuację, i to facet zauważyłby, że to jego kobiecie się przytyło (jakim prawem on to w ogóle zauważył?!), to słowa "Kochanie może poszłabyś na siłownię" mogły by okazać się jego ostatnimi słowami w życiu, bo przecież nie kocha się za wygląd tylko za duszę i musisz mnie akceptować taką, jaką jestem.

Hipokryzja 4:
"A ona co, z gołą dupa na ulicę wyszła?"

"W sumie też wczoraj wyszłam w tak samo krótkiej kiecce, no, ale ja to ja".

Hipokryzja 5:
Małe kłamstewka

Te pozostawię w sekrecie, nie będę aż tak podcinać gałęzi, na której siedzę, Ale tak, my kobiety mamy swoje małe kłamstewka i tak nie napisanie o nich tutaj to też hipokryzja, ale te kłamstewka, to dlatego, że mężczyźni też mają swoje hipokryzje, o których będzie mowa następnym razem.

Pamiętajmy o jednej zasadzie, jeżeli wymagasz czegoś od innych, wymagaj tego też od siebie, czasami warto pewne rzeczy zauważyć i spróbować z nimi powalczyć, dla wspólnego dobra.

Kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością

Wydawało by się, że to dobra konfiguracja. On sporo przeszedł, ona też. Obydwoje poznali to co w związku jest dobre, wspaniałe, wartościowe. Obydwoje poznali też smak porażki, rozstania. Obydwoje za czymś tęsknią.

Więc się schodzą. Raz i drugi. Kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością.

I okazuje się, że to wcale tak nie działa. Że czasami przeszłość tak bardzo tkwi w nas, że nie potrafimy jej tak po prostu zostawić za sobą. Traktujemy ją jako coś co było, chcemy wierzyć w to, że się skończyło, że to zamknięty etap w życiu, ale gdzieś tam cały czas pozwalamy jej wpływać na to co jest teraz.

Przenosimy swoje zranienia i lęki z przeszłości na teraźniejszość. Próbujemy te demony jakoś uciszyć, ale one wcale nie chcą być cicho. Zwłaszcza, jeśli jeden schemat powtarzał się kilka razy.

Jedno jest pewne, nie zbudujesz niczego wartościowego, dopóki nie uciszysz tego głosu, który mówi Ci, ze wszyscy są tacy sami. Bo nie wszyscy są tacy sami, jeśli nie otworzysz się na drugiego człowieka, to możesz przegapić to, że właśnie jest tym innym. A nic nie rani bardziej niż to, ze ktoś patrzy na Ciebie i nie stara się dostrzec tego kim jesteś, tylko widzi stworzoną na podstawie własnych doświadczeń osobę, wyobrażenie Ciebe, które wcale Ciebie mię oddaje. Słyszy nie to co mówisz, ale to co jego wyobraźnia myśli, że mówisz.

To dobra konfiguracja. On sporo przeszedł, ona też. Obydwoje poznali to co w związku jest dobre, wspaniałe, wartościowe. Obydwoje poznali też smak porażki, rozstania. Obydwoje za czymś tęsknią. Pytanie tylko czy obydwoje są już gotowi by tą tęsknotę zaspokoić.

Miej wyjebane, a będzie Ci dane?

Ostatnio na jednym z blogów czytając artykuł o tematyce damsko - męskiej, natrafiłam na poradę, która teraz jest bardzo modna. Jest lekarstwem na wszystkie bolączki ludzkiego życia: "miej wyjebane, a będzie Ci dane". Oczywiście, nie pierwszy raz w życiu zetknęłam się z tym stwierdzeniem.

Kiedy usłyszałam je pierwszy raz, pomyślałam, ok, spróbuję. Jak pomyślałam, tak zrobiłam, spróbowałam.

Wrażenia po próbie? Nic mi nie było dane. Oprócz przeświadczenia, ze kurczę, to nie ja. Ja nie potrafię żyć według tego. Czemu coś ma mi być dane, tylko dlatego, ze działam wbrew sobie, a  tak w ogóle, to mam wyjebane, ale tylko na zewnątrz.

Czasami wydaje mi się, że cała dzisiejsza gonitwa, ekshibicjonizm na portalach, odczłowiecza nas. Żyjemy nie dla siebie, tylko dla "łapek w górę". I słynne "miej wyjebane", to też nas odczłowiecza. Bo czy nie jesteśmy ludźmi właśnie po to żeby czuć?

Wszyscy mamy słabości i gorsze dni, czemu mamy udawać, że jest inaczej, czemu mamy ubierać skorupę, zawsze się uśmiechać i mówić: "u mnie wszystko ok"? Czemu zaczynając jakąś relację mamy udawać niedostępnych? Ktoś mi powiedział "bo jak nie założysz tej skorupy, to jesteś przegrana". A czy nie trzeba też czasami przegrać, żeby bardziej cieszyć się gdy przyjdzie czas na wygrywanie? Czy nie trzeba przegrać, żeby dowiedzieć się, że masz w sobie więcej siły niż Ci się wydaje?

Czemu mam mieć wyjebane, na kogoś na kim mnie zależy? Żeby nie dopuścić do siebie zranienia? Żeby być silną i niezależną? A co to znaczy silna i niezależna? Czy codzienne wstawanie do pracy, utrzymywanie się, rozwój osobisty, zawodowy już mnie czyni silną i niezależną? Czy nie można w jednej dziedzinie być silną i niezależną, a w innej potrzebować drugiego człowieka, choćby po to, żeby widział ten rozwój i cieszył się z niego? I nie mówię tylko o związkach, ale o przyjaźniach, relacjach rodzinnych, albo nawet o prozaicznych gestach, jak uśmiech do kasjerki, kiedy podchodzisz do kasy zapłacić za zakupy.

Dane będzie Ci, kiedy będziesz żyć w zgodzie ze sobą, kiedy nie będziesz nic udawać, wtedy będzie Ci dany spokój i pewność, ze nadal jesteś sobą.